μυστικά...

Εξόριστα χάδια,
ράχες φιδιών ανταριάζουν.
Με γλώσσα διχαλωτή
εκδιώχθηκαν της Παράδεισου,
του κορμιού σου οι αλμυροί λωτοί.
Λήθη θανατηφόρα.
Αρχαία κρόταλα αντηχούν στο δέρμα σου
μεταδίνοντας φωτιά ιερή.
Λαγόνες σε σύσπαση.
Ανάσες σε πάλη.
Μισχωτό λουλούδι ανοίγει διάπλατα
μέλι και γκρεμό εκχωρώντας.
Μεσάνυχτα!
Κραυγάζοντας σπάνε τα όρια των στεναγμών.
Μυστικά...
Μυστικά να μου λες πως με θέλεις.
Η πλάση κοιμάται...ακόμα!