μπλε

Ήταν το πιο μικρό χαλικάκι που είχα δει ποτέ.
Μια σταλιά, σαν ωμός κόκκος ρύζι.
Και να πεις πως είχε ξεφύγει από κανένα χαρούμενο γλεντοκόπι;
Σ' έναν κυματισμό της ασφαλτου συναντηθήκαμε.
Φουσκοθαλασσιά.
Μη θαρρείς καμιά σπουδαία χωμάτινη καταιγίδα.
Σκαμπανεβάσματα του νου.
Φύσαγε κι εκείνη η νοτιά η ανελέητη...
Σου το 'πα πως πονάω όταν αλλάζει ο καιρός;
Και θυμάμαι.
Κι εκείνο εκεί, στην εσώτερη πλευρά των βημάτων.
Να με αγκυλώνει.
Κι εσύ...
Μονάχα με την ηχώ μιας λέξης.
Με μια συλλαβή.
Θαρρώ πως ζούσα καλύτερα τότε που ήμουνα ψάρι.
Τουλάχιστον δεν με βασάνιζαν τέτοια απρόοπτα συμβάντα!