Πέμπτη 10 Μαΐου 2012



 desire

Κάθε βράδυ η σκέψη σου γονιμοποιεί την ενοχή μου.
Το πρωινό με συναντάει ανυποψίαστο,
να υφαίνω άλλοθι πάνω στα δέκα πρώτα κύματα που σ' έχουν ακουμπήσει.
Κάποτε.
Δεν έχει σημασία ο χρόνος.
Να προσπαθώ να τα τιθασέψω.
Μάταια.
Τα καλοπιάνω μήπως και γίνουν λίμνη.
Στον κήπο ενός φτωχού.
Ή έστω ποτιστική βροχή.
Να μεγαλώσουν τα σπαρτά του Θεού.
Λέω εγώ...
Ψέμματα!
Όμορφα ψέμματα λέω!
Τα έχω φυλάξει,
να δεις σωφροσύνη,
δίπλα στο βάζο του γλυκού.
Βύσσινο ήταν αυτή τη φορά.
Με την αιχμή μιας καρφίτσας στην άκρη της γλώσσας.
Και την υποψία του κάρβουνου αντί για κουκούτσι.
Τσούζει η επιθυμία.
Κι η άρνηση το ίδιο.
Ένα βήμα μπροστά.
Ένα βήμα πίσω.
Λικνιστικά βήματα.
Σαν της φωνής σου τις χορευτικές άκρες.
Κι η μουσική;
Ω! μα η μουσική δεν είναι παρά ένα καρφί στον τοίχο.
Για να κρεμάσει το πανωφόρι της η αποπλάνηση.
Όταν έρθει...


Δεν υπάρχουν σχόλια: