αμαρτάνοντας

Ήταν που αποφάσισα να συλλέξω τα ασημένια ρινίσματα του φεγγαριού.
Γι' αυτό ξεστράτισα.
Έφταιγε κι η νοτιά ίσως που φύσαγε ακούραστα πίσω απ' τον αριστερό σου ώμο.
Σαν χάρτινο βαρκάκι μ' έσπρωχνε η επιθυμία.
Σε μαύρα νερά που μουρμουρίζαν ξόρκια και λόγια του πάθους.
Κρυφά.
Δεν ακολούθησα την πορεία του Οδυσσέα.
Μα να, δεν περίμενα πως μες τη νύχτα θα συναντούσα το βλέμμα σου.
Σα συλλημένο ναό από ανίερα πάθη.
Παραδείσιες ψευδαισθήσεις ανατρέφω χρόνια τώρα.
Αφορμή είναι.
Για να γιγαντώνεται η απαγορευμένη έλξη της αμαρτίας.
-----
Τις σκιερές νύχτες,
μυστικά γεννώ μαύρα λουλούδια
που τους δίνω το όνομά σου.