Πάλι έλειπα χτες
απ' την υδάτινη επιφάνεια
του καθρέφτη.
- ήταν η πρώτη σου φορά? -
θα πεις...
- μακάρι και να... -
Τον τελευταίο καιρό
ψάχνω την εικόνα μου παντού
σε νερών και ουρανών περάσματα
σε τζάμια που κομματιάζουν με κραυγές τη σιωπή
και σε καθρέφτες που αντανακλούν
λέξεις σκισμένες.
Έχασα το πρόσωπό μου
καρτερώντας βοριάδες.
Η Ιφιγένεια μου γελά περιπαιχτικά κάθε βράδυ!
- Όσο και να θες δεν θα σαλπάρουν τα πλοία! -
φωνάζει ξαπλωμένη φιλήδονα στον βωμό της Αρτέμιδας.
Οι θεοί μεταναστεύσανε γι' αλλού
κι εδώ έμειναν μονάχα λίγοι τυφλοί ονειροπόλοι
που σαν ύστατο φόρο τιμής στο όνειρο
θυσίασαν το πρόσωπό τους
για μια χαλασμένη ψηφίδα θριάμβου.
Τι ψάχνεις να βρεις?
1 σχόλιο:
πολλα και τιποτα ωρες ωρες..Ερωτημα που δεν απαντιεται με λογια..παρα μοναχα με την πορεια του καθενος..απιθανο..οσο για την ιφιγενεια..περιπαιχτικα νιωθω οτι μας κοιτα...το γιατι δεν ξερω..
Δημοσίευση σχολίου