Σήμερα θέλω να σ' αγαπήσω,
σα να μην υπάρχει αύριο.
Σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου
να θυσιαστώ οδυνηρά,
σαν έκπτωτος εσταυρωμένος.
Την αναστάσιμη αίγλη απεκδύομαι.
Ντύνομαι το σκοτάδι που ζει στο βλέμμα σου
και οδεύω προς την έξοδο.
Αύριο θα φύγεις.
Θα γίνεις εικόνα στον τοίχο του μυαλού μου.
Μια ακίδα απρόσεχτη
καρφωμένη στη μέσα πλευρά της παλάμης μου.
Μόλις κινώ το χέρι μου θα με πονάς!
"Άγγιξέ με!"
"Φίλησέ με!"
"Πάρε με!"
Πορφυρές προστακτικές
αναρτούνται με βία ανάμεσά μας.
Όταν νυχτώνει,
ανέγγιχτες καθώς μένουν,
σκαρφαλώνουν σαν άγρια θεριά στην πλάτη μου.
Το πρωί φορώ στο δέρμα μου τατουάζ
το όνομά σου.
Θα με γνωρίσεις σε μια άλλη ζωή.
Τόσα σημάδια μου 'χεις αφήσει
δήθεν τυχαία.
Για να με βρεις.
Γιατί θα σε βρω.
Ακόμα κι αν όλα σβήσουν σε γέννες επόμενες,
δεν θα σπάσει ποτέ,
αυτή η νοητή γραμμή του πυρός
που μας ενώνει.
Γιατί θα με βρεις.
Για να σε βρω.
Ν' αγαπηθούμε σήμερα
σα να μην υπάρχει αύριο.
Και φόβος.
