ευχές...

καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!
Χρόνια Καλά!!!

female moon

η πηγή της ζωής

στους λαγόνες σου αναβλύζει,

αρμυρή φωτιά

που κατακαίει το παρελθόν

και αφανίζει το μέλλον,

στο τώρα ζεις,

διαφεντεύοντας τα σύνορα του κόσμου,

πανώρια κυρά και θέαινα,

- Άρτεμις κι Αφροδίτη,

Ίσιδα και Εκάτη -

το μαύρο και το άσπρο,

το πικρό και το γλυκό,

το φως και το σκοτάδι,

μ' ένα σου νεύμα

σπαρταρούν οι ανέμοι

κι οι θάλασσες

με μια σου προσταγή ξεψυχούν

ανασαίνεις και άστρα σωρό

ξεπετάγονται

απ' του στήθους σου τη γόνιμη σπηλιά

κι όταν αναστενάζεις

ένα φεγγάρι πελώριο

όμοια Πανσέληνος

έρχεται και κουρνιάζει αντίκρυ μου

καταμεσής στων ματιών μου το στόχασμα,

τρανό φεγγάρι,

της Νύχτας άρχοντας,

της Μέρας ακριβή λαχτάρα,

αρσενικό και θηλυκό

σφιχτά πλεγμένα,

μοίρες και φύλα

κι όλα ενωμένα εκεί, σαν ένα,

στου Φεγγαριού την διτή την όψη

που τις νύχτες καθρεφτίζεται

στ'ολόγυμνο κορμί σου

κι ύστερα...

μην έχοντας αναπαμό

χάνει τα λογικά του...

καλό ταξίδι...

Αλέξη

καλό ταξίδι!

συγνώμη

για τον κόσμο αυτόν που φτιάξαμε εμείς...

καλημέρα...

απλά...για να πω καλημέρα!

ήττα...

γύρω απ' το λαιμό σου

εσάρπα φθαρμένη

η βροχή απ' τα χτες...

κρύωσε πάλι ο καιρός...

τρέμεις,

η ψυχή σου υγρή

σαν κατώι κλεισμένο,

παιχνίδια σπασμένα και θυμητικά

γεμάτες οι κούτες,

απουσία φωτός

κι ο ήλιος ξεχασμένη εικόνα

"ανοίξτε τα παράθυρα!"

φωνάζεις βουβά

βλέμμα ικεσίας

φωνή απουσίας

στα μάτια σου νύχτα

φωτάκια μικρά που ανάβουν

φοβάσαι...

την ένδεια της παγωνιάς

μη δουν,

μη φοβηθούν,

μη φύγουν,

αυτοί, που με λάβαρα και πυρσούς ήρθαν,

για να κουρσέψουν την πόλη,

παιχνίδια σπασμένα,

θυμητικά,

μόνο αυτά...

ανασηκώνεις τους ώμους

"δεν υπάρχει κανένας θησαυρός"

λυγμοί που ξαποσταίνουν,

αλαφρώνεις...

απελθέτω απ' Εμού,

ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος,

δικαιολογούν τα ρητά

απο - φθέγματα

από - μακρύνουν τον κίνδυνο

αυτό το "μή" αγκυλώνει

"ήθελα" ψελλίζεις

"αλλά δεν μπορούσα"

σωπαίνεις ξανά,

κι αυτό το "δεν" κοκκαλάκι στα μαλλιά σου φοράς

για το κρύο...

Θέε μου πόσο κρυώνεις...

ερευνάτε τας Γραφάς

έχεις άλλοθι

σηκώνεσαι,

περπατάς,

βήμα βαρύ που τρεκλίζει

εκείνο

κι όχι εσύ...

καθρεφτίζεις μια λύπη

στα σκονισμένα τζάμια ενός περαστικού αυτοκινήτου

"ήθελα"

η όπως ήττα

θ όπως θεός

ε όπως έρωτας

λ όπως λιμάνι

α όπως αγάπη

ακόμα ψάχνεις?

καμιά φορά από μια ήττα

μπορεί να ξεκινήσει μια μεγάλη αγάπη...

"ήθελα"

κι εγώ σου απαντάω

"θέλω"

χειμώνιασε...

είναι βραδιές

που αισθάνομαι σαν ένα μοναχικό δέντρο στη Γη

καταμεσής σ' ένα άδειο πάρκο

φωνή πουθενά

ψυχή καμιά

κι ούτε ένα πουλί δεν απαγκιάζει στα κλαριά μου

να ψιθυρίσει εκείνο το τραγούδι

που μιλάει για την αγάπη

και για την κοραλλένια χαρά...

ακόμα κι ο αγέρας

σκεφτικός ξεμακραίνει

"χειμώνιασε"

λέει βραχνά και τυλίγεται στο βαρύ του πανωφόρι

πίσω απ' τα βουνά κοιτάει νοσταλγώντας

τους πυρωμένους κόρφους της Ανατολής

και τη λαγνεία του χρυσοκόκκινου ήλιου...

"χειμώνιασε"

στο παρτέρι με τα γκρίζα χαλίκια

παίζουν κυνηγητό τα φύλλα της διπλανής βερυκοκιάς

μαραζώνουν αφίλητα

κι αχάιδευτα...άωρες ψευδαισθήσεις γεμάτα...

είναι βραδιές που αισθάνομαι σαν ένα μοναχικό δέντρο στη Γη

και τ' άστρα π' ανάβουν στον ουρανό

θαρρώ πως είναι μακρύτερα από άλλες βραδιές

απόκοσμα τόσο...

κρυώνω...

τι παράξενο!

ποιος θα περίμενε από ένα δέντρο να κρυώνει αλήθεια?

τι είναι αλήθεια και τι ψέμματα μαθές?

κοντεύουν Χριστούγεννα πάλι

και δεν ήρθες...

"χειμώνιασε"

άραγε...

αν πω καλημέρα!

άραγε θα είναι καλή?

ιδανικός κι ανάξιος εραστής...

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθείκαι λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

για δουλειά...

απλά...

απλά...

θα περάσει...

...είναι από εκείνες τις μέρες που ξυπνάς κι όλα μοιάζουν αναίτια...μπορεί και ανώφελα...και δεν έχεις τι να πεις...είναι από εκείνες τις μέρες που παλιά μπορεί και να ήταν γιορτή...μπορεί και να πετάριζε η ανάσα σου από χαρά...μπορεί και να...

...σαν πολύχρωμα στολίδια που μετά τη γιορτή περάσαν στην αφάνεια...πώς να διεκδικήσουν το βλέμμα σου τώρα?...φανταχτερά άνευ αιτίας σου φαίνονται...

...να! μια τέτοια μέρα είναι η σημερινή...των αγίων Αρχαγγέλων...Μιχαήλ και Γαβριήλ...κι όσοι αγαπημένοι θα γιορτάζανε σήμερα...μονάχα στη μνήμη ζούνε πια...γι' αυτό...μέρα είναι...θα περάσει...

ένα μικρούλι "και"...

ευχαριστώ Βούλα...

βότσαλα

κι όμως δεν πάει καιρός που αγνάντευα τη θάλασσα

μέσα απ' τα παράθυρα των ματιών σου

βρέχει συνέχεια απ' τα προχτές στην ψυχή μου

για κοίτα...στο τσιμέντο απάνω

ανθίσαν μικρά κυκλάμινα

χαρμόσυνα λυπημένα

ψάχνω και δεν βρίσκω

λύσεις κι αφορμές

παρά μονάχα μια χούφτα γκρίζα βότσαλα

που σαν τα χτυπά ο ήλιος

πιάνουν να ροδίζουν...

ένα "γεια"...

ένα "γεια" πέρασα να πω...

ψάχνοντας νέες γειτονιές

και νέες διεξόδους

βρέθηκα εδώ

κι είπα να μείνω για λίγο

απλά...