με τρύπιες βάρκες και καμένα πανιά...

...έμεινα εκεί,
στην άκρη του γιαλού,
σαν αδειανό μπουκάλι,
δεν ήθελα πια να ταξιδέψω...
απουσία μυνημάτων,
απουσία γραμμών,
απουσία λέξεων...
σήμα ασθενές,
δίκτυο ανύπαρκτο,
η συσκευή τα έχει φτύσει...
η υγρασία της θάλασσας
οξειδώνεται στα μάτια σου
για κοίτα!
κι η μπαταρία επίσης...
αφήνει αυτή τη φαιόχρωμη σκουριά
στα δάχτυλα
λες και τα βάφει ο χρόνος που περνάει...
γεράσαμε θαρρώ,
απότομα,
μες σε μια νύχτα
κι είναι κλειστά ο ουρανός σήμερα
ανταλλακτικά τέλος!
άραγε από αύριο θα κάνει νέες παραλαβές
ή το μαγαζάκι έπεσε έξω?
η Κρίσις βλέπεις,
κανέναν δεν αφήνει ανέγγιχτο,
ούτε καν τα θαύματα...
επτωχεύσαμεν!
λυπάμαι...
και δεν θέλω άλλο πια να ταξιδέψω
------
με τρύπιες βάρκες και καμένα πανιά...