έλα...πάμε μια βόλτα!

"πάμε μια βόλτα..."
σου είπα,
μια βόλτα στα πέρατα της Γης
- σκέφτηκα -
ίσως εκεί να σωθούμε,
να βρεθεί ένα κοχύλι μικρό,
αγκαλιασμένους σφιχτά να μας χωρέσει
τόσο σφιχτά,
που τίποτα να μην μπαίνει ανάμεσά μας
ούτε καν η αφή μιας μετάξινης τρίχας
ακόμα κι αυτή...τριχιά!
πέρασε πολύ κρύο
και κάθισε στα κορμιά μας πάνω
κι όλα αυτά τα κύματα...
λεπτό το λεπτό μας κατέτρωγαν
κι ήρθε πια ένα πρωινό
που το κορμί σου έπαψε να γεννάει πεταλίδες,
μαργαριτάρια του βυθού,
στράλια ταξιδιάρικα κι άστρα
που μοιάζαν προσευχές...
έψαξα με αγωνία να βρω,
στις τσέπες μου σπίρτα βρεγμένα
κι ένα φιλί που σκούριαζε στην άκρη,
αθόρυβα κόβει
η ανάμνηση εκείνου του φιλιού,
τα φώτα απ' τα πυροτεχνήματα,
οι ιαχές της νίκης...
-------
αχ! Αφροδίτη μου κουράστηκες
κι έγειρες στην άκρη του γιαλού να ξαποστάσεις
-------
σπασμένοι καθρέφτες τα μάτια μου
την εικόνα σου αλώνουν
κι αυτή η μικρή πληγή στο χέρι σου
που τόσο αιμορραγεί...
κόκκινο στάζει ξανά μες στο μπλε
ξημερώνει...
"έλα...πάμε μια βόλτα!"
ίσως...