Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

μου λείπεις απλά




Μια μικρή φωτιά

άναψε,


δίχως γιατί,


χωρίς αιτία


Στα φύλλα των δέντρων,


στα φτερά των πουλιών,


στις άκρες της θάλασσας,


στο στόμα της Γης,


στου Ουρανού το μπράτσο


Στα μάτια σου μέσα


που πάντα το δρόμο κοιτούσαν


Άναψε μια μικρή φωτιά


-------


Θα είναι βαρύς ο φετινός χειμώνας είπες


-------


Κι ύστερα,


ένας αγέρας φύσηξε που ήταν παιχνιδιάρης


Με απαλά σκουντήγματα


έσπειρε τις νεράιδες μακριά


κι όλες τις ανεμώνες


Τσιμέντο παντού


-------


Πάνε χρόνια τώρα


που βύθισα μια κόκκινη άγκυρα


στη σκέψη σου


Έλεγα : δεν υπάρχεις


όπως λένε οι μικροί στα θαύματα


που ξέρουν πως γίνονται γι' άλλους


Μια χούφτα άστρα


που σου κρατούσα φυλαχτό


τα σκόρπισα μια νύχτα πάνω απ' την πόλη


Πρωτοχρονιά ήταν θαρρώ


και κάπου στο βάθος ακουγότανε κλάματα


Δεν ξέρω πως να απλώσω τα χέρια στη φωτιά


χωρίς να καώ


------


Κι είναι τόσος λίγος ο χρόνος


------


Φοβισμένα κρύβομαι σαν "παλιό" παιδί


πίσω απ' το μπαμπούλα του Κόσμου


Το ξέρω πως θα φύγεις


------


Θα είναι βαρύς ο φετινός χειμώνας είπες


------


Πάλι -νιώθω - σα να μου τάξανε λειψά τα καλοκαίρια μου


Όχι, δεν κρυώνω


Μου λείπεις απλά




















3 σχόλια:

Bουλα. είπε...

Όχι, δεν κρυώνω

Μου λείπεις απλά!
Ίδια με την el amor μου είσαι....

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

ε...τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται...

Bουλα. είπε...

να δεις που κανείς δεν θα πιστεύει στις συμπτώσεις....
το έκλεψα το κείμενο...

φυσικά...