α-ταξία

Δώσε μου πίσω τις συνήθειές μου
------
Πριν έρθεις εσύ
πόσο απλός ήταν ο κόσμος
-------
Τα χρώματα,
κόκκινο, κίτρινο, μπλε
πράσινο, ροζ, μαβί
Εύκολη εικόνα κι η θάλασσα
αγκαλιά με λιγοστούς ήλιους
Έτσι να μοιράζεται,
ανώδυνο
Ο σταυρός του Αρχάγγελου,
τα θαύματα που είχαν βγει σ' ανεργία,
το φασκόμηλο που συσκευασμένο φύτρωνε
δίπλα στης ένδειας την αυλή
Ακόμα κι ο ουρανός
σα να 'χε ξεθωριάσει
από τις τελευταίες βροχές,
απαλό γαλανό,
σαν κοριτσίστικο βλέμμα το χρώμα του
σε τι πειρασμό να με βάλει;
-------
Πόσο εύκολα αδειάζουν τα χέρια
άμα σου λείπει η χρεία της αγκαλιάς
------
Ξέρω,
κάνει κρύο,
άλλαξε αφύσικα ο καιρός
κι οι φωτιές έχουν από καιρό
δηλώσει μετανάστες αντοχής
-------
Δώσε μου πίσω τις συνήθειές μου
-------
Μέχρι την πόρτα έξι βήματα,
κλειδώνω δυο φορές
σκαλιά δεκατέσσερα,
κατεβαίνω
Η κάθοδος διευκολύνει τη θλίψη άλλωστε
Καφές,
μία + μία ζάχαρη,
τσιγάρα τρία
Προσέχω πάντα να μετακινώ το βλέμμα
από τον τοίχο στο πάτωμα
και αντιθέτως
Διαλέγω λέξεις,
βουβές
με τον ορισμό του κενού στα σπλάχνα τους
Αλαφραίνω
Κι ύστερα ξανά πίσω
Σκαλιά δεκατέσσερα,
ξεκλειδώνω δυο φορές,
έξι βήματα εντός,
ησυχία
Σώθηκα
Ας ανακοινώσει κάποιος την ώρα θανάτου
Ενίοτε χρειάζομαι τη γνώση του τέλους
-------
Πριν έρθεις εσύ
πόσο απλός ήταν ο κόσμος
-------
Τώρα,
σβήνω το φως
μα δεν μπορώ να σβήσω το Όνειρο
--------
Πού είσαι;
Κρυώνω...