περίπατος

Μια Κυριακή είπες θα περπατήσουμε μαζί σε όλη την Αθήνα. Θα σε κρατώ απ' το χέρι κι απ' το αριστερό σου πλευρό θα φυτρώνουν κόκκινα μήλα.
Στα φανάρια Πακιστανοί άγιοι
θα καθαρίζουν τα παρμπρίζ των ματιών μας.
Δεν βρέχει γαμώτο!
Αντί για φιλιά
θα μοιράζουμε σ' όλους
μήλα και βρισιές.
Κι όταν κουραστούμε
θα σκαρφαλώσουμε
στο πρώτο σύννεφο
που θα κάνει σταση στο Θησείο.
Δεν ξέρω αν σ' αγαπώ,
μη με ρωτάς.
Αγαπώ τον ήλιο που σπάζει
στα σπασμένα τζάμια των σπιτιών του Μεταξουργείου
είναι σα να νυχτώνει χίλιες φορές τη μέρα εκεί.
Αγαπώ τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα,
της έλλειψης το πολύτιμο,
το απλωμένο χέρι της γύφτισσας μπροστά στην Αγία Τριάδα.
Λες πως δεν μπορώ ν' αγαπήσω ανθρώπους.
Μπορεί.
Μπορώ όμως να περπατήσω μαζί σου
μια ολόκληρη μέρα στην Αθήνα.
Κι είναι αρκετό.