ο νεαρός βοριάς

Την τελευταία βροχή που μου έστειλες την ξεφλούδισα αργά, τελετουργικά σχεδόν. Έψαχνα με ηδονική αγωνία να βρω το κουκούτσι της παρουσίας σου. Αντί γι' αυτό
έναν νεαρό βοριά ανακάλυψα
που να φυσά καλά - καλά
δεν ήξερε.
------
Η Βαβυλώνα τα φώτα της όλα ανάβει
χορεύοντας γυμνή
κάτω από πυρσούς που φλογίζουν
ανόσια πάθη.
Ήχοι δαιμόνων
κι αγγέλων ρινίσματα.
------
Ξεκλέβω εικόνες
------
Αστράφτει στη σχισμή του κάστρου
κι οι δράκοι εξημερώνονται.
Κανείς δεν φυλάει πια
τα μυστικά μας περάσματα,
μήτε το λακκάκι που αγαπώ
στον λαιμό σου.
Τα βράδια ονειρεύομαι μ' ανοιχτά μάτια
την επιστροφή του ασώτου,
την ακύρωση της Κυριακής,
τα ψέμματά σου
και του Σαμψών τα μακριά μαλλιά.
Τα πρωινά βγαίνω στους ουρανούς
που μου δάνεισες
και με τρωτά χείλια
αναζητώ μαβιά κυκλάμινα
και χάρτινα φιλιά
που δοκιμάζουν τις αντοχές μου
με χαμηλές ασύντακτες πτήσεις.
------
Στο Κολοσσαίο ξεκίνησαν
οι πρώτες ιαχές του πλήθους.
Άκου,
πόση λαχτάρα γιορτής
μπορεί να κρύβει ένας θάνατος.
Κόκκινα στίγματα βάφουν χαρούμενα
το χώμα της αρένας.
------
Συνάζω χρώματα
------
Δεν ωφελεί να στέκω ακίνητη
στην άκρη της γιορτής,
να περιμένω.
Αργείς.
Από παλιά θυμάμαι...
Η Πενθεσίλεια με τη συνοδεία της ήδη ξεκίνησε
για την Τροία.
Είναι πιο εύκολο τελικά
να πολεμάει κανείς
παρά να Σε ερωτεύεται.
Κι ο νεαρός βοριάς που μας αντάμωσε
ακόμα να μάθει να φυσάει.