Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

παλίρροια


Κι αν όλη μου η ζωή
διαρκέσει μια ώρα,
θέλω να την ξοδέψω αιωρούμενη,
πάνω απ' τα νερά της παλλίροιας
καπνίζοντας ένα τσιγάρο
που θα γράφει το όνομά σου.
------
Είδες τι θλίψη έχουν τα Χριστούγεννα
στην επαρχία;
Τα φωτάκια που αντανακλούν
πάνω στα λασπωμένα νερά
στις άκρες των δρόμων,
ένα καφενείο με λερά τζάμια,
οι φθαρμένες τράπουλες,
οι μυρωδιές των ανθρώπων που εξατμίζονται
στην υγρασία του απογεύματος.
Ίχνη από καμμένο λίπος και τσίπουρο.
Λερωμένες δαχτυλιές πάνω στα παιδικά χαμόγελα
και στο ταγιέρ της εορτής.
Ένα μπουκέτο λουλούδια,
συνήθως γλαδιόλες μ' έναν φριχτό πράσινο φωσφοριζέ φιόγκο.
Φφφφ....
Τα βράδια φυσάει συνήθως
δράκους και πείσματα και φόβους.
------
Μια τέτοια νύχτα
κάτω απ' το κίτρινο φως της ΔΕΗ
έκοψα τα μαλλιά μου και στα χάρισα
για να 'χεις να θυμάσαι.
Χριστούγεννα
κι ο τοπικός άγιος Βασίλης
ήταν τραγικά όμορφος καθώς ανατρίχιαζε
κάτω απ' τον βραδινό ουρανό.
Δεν ευκαιρούσε να μας φέρει δώρα
είπε λυπημένος.
Γέλασες και τον κέρασες τσιγάρο και σκόνη.
Θα μπορούσα εκείνο το βράδι να περπατήσω πάνω απ' τη θάλασσα
για να σου δείξω πως...
Η παλίρροια μου είπες.
Η παλίρροια τα αλλάζει όλα.
Τα ανακατεύει.
Τα σκορπά.
Ζωές κι ανθρώπους.
------
Κι αν όλη μου η ζωή
διαρκούσε μια ώρα....

Δεν υπάρχουν σχόλια: