στο δρόμο...πάλι

Μικρά ψήγματα χειμώνα

εγκαταστάθηκαν οδυνηρά

πάνω στο δέρμα μου

Στο δρόμο πάλι,

μ' ένα πουκαμισάκι

να κυνηγάω γιασεμιά,

να μυρίζω άστρα,

να ζωγραφίζω πεταλούδες,

κόντρα στο κρύο

------

Ψυχές ανεξιχνίαστες...

------

Και να 'χω τη σκέψη σου

κολλημένη στο στήθος μου,

εκεί,

στην μικρή κρυψώνα της κλείδας,

όπου ο χτύπος κάνει αντίλαλο

στου Κόσμου την καρδιά

Πώς να ξεφύγει κανείς

απ' τα αρχαία μυστικά

που του μέλλεται να ζήσει;

------

Εσύ κι εγώ

που δεν θέλουμε να μιλάμε,

που δεν θέλουμε να ξέρουμε,

που δεν θέλουμε,

να θέλουμε...

------

Φευγαλέα πέρασε η Άνοιξη

ανάμεσά μας σήμερα,

ίσα για να θυμίσει

στον αμνήμονα Έρωτα

πως έζησε και ξανάζησε όμορφα

εντός των τειχών

αλλά θριάμβευσε μονάχα

όταν ανδρώθηκε εκτός ορίων

------

Εσύ κι εγώ

άοπλοι,

πάνοπλοι,

κι ωραία οργισμένοι

------

Απάντησέ μου,

πώς γίνεται να λιώνει ο χειμώνας

καθώς ανταμώνει τα καλοκαίρια

του κορμιού σου

κι εγώ ακόμα να κρυώνω τόσο;