σαν Aστροπαλιά

Θάλασσα κι ουρανός,
ένα κάστρο ανάμεσα,
φωτιά που αντιφεγγίζει
στου σπαθιού τη λάμα
Ανασαίνω...
Πορφυρές ίνες τυλίγουν απαλά
τα γκρίζα μνήματα
Έρωτας - Θάνατος
ή αλλιώς...
όσο κρατάει μια στιγμή
Η στιγμή!
Κι ήταν τόσο όμορφη...

------------

Κι είχα χρόνια ξεχάσει

πόσο η φωτιά

έρωτα μυρίζει...

Και πόσο ο έρωτας

πόλεμος πως είναι...

Όμοιος με θανάτου φόβος

ο πόθος του άδοτου φιλιού

που έμεινε να σου καίει τα χείλια,

σα σκαλωμένη υπόσχεση

και σαν ατελής συμφωνία

Εις τους αιώνες των αιώνων

Σε πόσες ζωές πριν να συναντηθήκαμε;

Σε πόσες άλλες μετά θα αγαπηθούμε άραγε;