Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012


Εδώ στην άκρη του δρόμου θα κάθομαι,
πολυκατοικία του '30 το φόντο,
παραδίπλα μου γυναίκες που καπνίζουν
ξεπουλώντας στήθια από μάνγκο.
Κατηφορίζει μια βροχή στην Πατησίων
ένας υπαίθριος πωλητής μαζεύει την πραμάτεια του.
Θαρρώ πως είδα το βλέμμα σου
ανάμεσα από ξύλινα εδώλια της Αφρικής
και ήλιους σκαλιστούς καθρέφτες.
Θα περιμένω.
Μέχρι να παλιώσουν τα περιστέρια στα σύρματα
κι οι λέξεις στα παγκάκια.
Μέχρι να ανθίσει τούτη η κόκκινη βουκαμβίλια
που φύτεψα με τα ίδια μου τα χέρια
στα σπλάχνα της ασφάλτου.
Εκεί, τρία βήματα δεξιά από τη στάση του λεωφορείου.
Οι ασιάτες τουρίστες με περάσανε για τρελό,
με τραβούσανε έγχρωμες φωτογραφίες.
Μα εγώ ήξερα πως έτσι έπρεπε να γίνει.
Πώς αλλιώς να σε πείσω για το Αδύνατο
αν δεν κατοικήσω εντός του;

Δεν υπάρχουν σχόλια: