είμαι;

Στις αιχμές του κορμιού σου
ξαποσταίνουν λέξεις.
Λέξεις παλιές,
σαν τάματα κρεμασμένες
σε απόκρυφο ιερό.
Λέξεις που δεν φορέθηκαν
σε επιφανή στόματα.
Που δεν παλιώσανε
σε ανούσιες συγκεντρώσεις αναλωμένες,
λέξεις...
------
Ανθοί νεραντζιάς,
κίτρινες μαργαρίτες,
και ντροπαλά κυκλάμινα.
Για κοίτα,
κι αυτό το μενεξεδί κοχύλι...
------
Ένα ξεχασιάρικο παιδί
χαζεύει κρυφά τα ενθυμήματά του
απ' το καλοκαίρι
Αφρόξυλα και τυρκουάζ βότσαλα,
μια φλούδα πεύκου,
ένα τσίγκινο δαχτυλίδι μπύρας
που πάντα φωνάζει "είμαι εδώ"
------
Είμαι;
------
Η λέξη "θωρώ"
μου θυμίζει το βλέμμα σου
τις στιγμές που με ιλιγγιώδη ταχύτητα
χάνεται πέρα,
μακριά στον ορίζοντα.
Κι αυτός,
πόσο συχνά αλήθεια,
διπλώνει τη μέση του
για να το υποδεχτεί;
Κάπως έτσι ροδίζει η αυγή τον τελευταίο καιρό,
βαμμένη απ' τα σιωπηλά σου μάτια.
------
Δεν ξέρω αν ο έρωτας πια
μπορεί να μιλά την γλώσσα των ανθρώπων
Οι αισθήσεις εκφυλίζονται βλέπεις
με την πάροδο των χρόνων.
Φθείρονται οι αναστολές
και τα ονείρατα,
κι αυτά,
εκπίπτουν.
Συμβαίνει σ' όλους,
θα πεις...
Μα υπάρχει εκείνο το παιδί,
πάντα κρυμένο κάτω απ' το τραπέζι.
Με χέρια αγνά
τα πρώιμα ενθυμήματά του
απ' το καλοκαίρι σκαλίζει
και μέσα στις σιωπές σου ξαναζεί
κι ονειρεύεται...
------
Άκου το!
------
Στις αιχμές του κορμιού σου
ξαποσταίνουν λέξεις
Μυρωδιά από φασκόμηλο,
θυμάρι, αρμπαρόριζα
κι άγρια μέντα.
Όπου...
Κραταιά η αφή και η όσφρηση ακόμα
ευτυχώς
Άλλωστε στις οδούς των νηπίων
μονάχα αλήθειες κατοικούν.
Δεν έχω χρόνο γι' άλλα ψέμματα,
καρδιά μου...