Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

άδειες καρέκλες...


πώς γίναμε έτσι λοιπόν...

δυο άδειες καρέκλες στην άκρη της ζωής...

να έρχονται αφρισμένα τα κύματα

κι εμείς τους αφρούς να μετράμε...

πώς γίναμε έτσι λοιπόν...

ξεχασμένη καλοκαιρία η χαρά

στον πλανήτη ετούτο δεν ζει

κάπου μακριά είπαν πως έφυγε...

με τα αποδημητικά πουλιά παρέα...

σε περίμενα...

κι απόψε σε περίμενα...

κοιτώντας πέρα μακριά τον ορίζοντα

κι εκείνον τον βράχο

που έλεγες πως έμοιαζε πουλί...

άδεια τα σπλάχνα τ' ουρανού ήταν

όπου κι αν δω

μάτια βουρκωμένα βλέπω

κι αυτά τα δάκρυα του αποχωρισμού

πόσο με βαραίνουν...

κοίτα!

γείραν στο χώμα οι ώμοι μου

κι η περηφάνια μου στα χέρια μου κοιμάται

πού είσαι?

χειμώνιασε για τα καλά σου λέω...

κι η θάλασσα για κοίτα...

ανεβαίνει...

βιάσου!
--------------------------------------------------
η φωτό είναι από το blog του Άλκη
φίλου και εξαιρετικού καλλιτέχνη
που η δουλειά του αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης για μένα...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

λόγια δέν έχω......:)))
...ή σελίδα....τέλεια !!!!

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ είπε...

"Η θάλασσα ανεβαίνει... Βιάσου!"

Πόσο πραγματικά κι ανεπιτήδευτα μου ακούγονται αυτά τα λόγια. Προειδοποίηση ή προφητεία;

Καλημέρα.

Bουλα. είπε...

Σε γύρεψα!
Από τα βράχια ...
στην παραλία ...
Στα βουνά ...
Παντού ...
σε μια αγκαλιά ...
σε λόγια ...
Δεν βρήκα!
Το πρόσωπό σου ...
Τις ανάσες σου ...
τα μάτια σου...
Έτσι ξεμείναμε
Εσύ κι εγώ ...
Μακριά και κοντά ...
Άγνωστο μέχρι πότε..
ενωμένοι πρωταγωνιστές αυτής της κατάστασης
Τα πόδια δεμένα..

"Εύφλεκτο" Έγραψα!
Η παραίτηση και η πτώση
σε κάνουν να τρέμεις.
Κι η θάλασσα για κοίτα...
ανεβαίνει...

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

φίλε Άλκη...το μικρό, κρυφό μου σπιτάκι εδώ...καλόδεχτος πάντα...

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

φίλε Πάνο με τιμά η κριτική σου...
και η προφητεία δεν κρύβει προειδοποίηση ή και το αντίστροφο?
καλησπέρα!

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

η παραίτηση δεν μου πάει...την πτώση την επιλέγω...συνέχισε να γράφεις μικρή...γεια χαρά!

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη έμπνευση και στίχοι γεμάτοι εικόνες αναμονής και εσωτερικής πτώσης...

Βιάσου...

Μία καλησπέρα

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

καλησπέρα...
μόνες τους ωριμάζουν οι λέξεις
κι οι παρόρμήσεις μόνες τους...
ξέχωρα απ' των ανθρώπων τη σκέψη...
σ' ευχαριστώ που πέρασες...

Bουλα. είπε...

γεια χαρά??..ακούγεται σαν κάτι οριστικό και τελειωμένο.Δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί..
ξέρεις!!
Καληνύχτα!

jeminis είπε...

Χάνω τα σχόλιά μου.Δεν γνωρίζω γιατί.
και είναι πολλά.
jeminis