Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

ο σκοινοβάτης...


...δεν θέλω να μιλώ πολύ,

οι λέξεις τελειώνουν

σαν τη σκόνη της κλεψύδρας

χρωματιστή αυτή,

κάνει το τέλος να μοιάζει γιορτή...

δεν θέλω να λέω πολλά,

οι ανάσες μου σώνονται

σαν τα όνειρα που σ' αφήνουν το πρωί

με τη γεύση της πείνας στο στόμα...

λίγο ακόμα...

λίγο ή πολύ?

η ανάγκη σου με καθορίζει

κάνει το λίγο μου τεράστιο

και το πολύ μου

απάτητο βουνό....

κι εγώ?

σε σιωπές αιώνων καταδύομαι

ασφυκτιώ κάτω από τόνους

μοναξιάς και αλαλίας,

δεν μπορώ για σένα να μιλώ

χωρίς εσένα,

βέλη οι λέξεις

και θρυμματίζουν την ευαίσθητή μου ισορροπία

σκοινοβάτης εγώ

κι η μοναξιά μου σκοινί τεντωμένο

άλλο δεν έχω

παρά να παλεύω να σταθώ στο κενό

κοιτώντας πέρα μακριά

έναν άδειο ορίζοντα

το φως που ανάβει,

του κόσμου οι φωνές,

το χειροκρότημα της τρέλας,

της αποκοτιάς η ευτυχία,

όλα...

οι ανάσες σταματούν

το μεγάλο ρολόι ρυθμίζοντας

11.59μμ

το δίχτυ ασφαλείας

σου το έχω χαρίσει...

πέφτω!

7 σχόλια:

Bουλα. είπε...

11.59μμ
το δίχτυ ασφαλείας
σου το έχω χαρίσει...
πέφτω!
......

Αν σου πω οτι μ έκανες να κλάψω θα το πιστέψεις;

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

γεια σου Βουλάκι...πώς και δεν είσαι στην άλλη γειτονιά?

Bουλα. είπε...

μελαγχολίες...με αποτελείωσες και συ τώρα...άντε να δούμε..!

Ανώνυμος είπε...

Σκόνη
Τα ποδιά χάνονται στην άμμο
Βουλιάζουν εκεί που όλα
Γίνονται κινούμενες εικόνες
Ξεχωριστά ερωτηματικά
Η άμμος ρουφά σαν την στιγμή
Την κάθε ξεχωριστεί δικιά μας στιγμή

Υποκλίνεται ένας περίεργος ………
25/1/2009 7:43 μμ

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

περίεργος? τι ακριβώς εννοείς? καλησπέρα!

Bουλα. είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα

Ανώνυμος είπε...

Ωραια εγγραφη...αγγιζει..καλημεραα!!!