Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

καλό ταξίδι...

Αλέξη

καλό ταξίδι!

συγνώμη

για τον κόσμο αυτόν που φτιάξαμε εμείς...

8 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ένα συγνώμη κι από μένα..

Ανώνυμος είπε...

...........?

D.Ring είπε...

Συγνωμη που τον διατηρουμε ακομα....

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

αδερφέ μου...τι να λέμε...

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

φίλε μου το ερωτηματικό τι συμβολίζει;;;

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

κι αυτό σωστό...πιο σωστό...

Ανώνυμος είπε...

Ο λύκος κοιτά
Έχει μπλεχτεί στα στενά
Μιας πόλης που καίγεται
Γεννά μίσος απληστία
Και απόλυτη μοναξιά
Ο λύκος
Παραπατά αγριεμένος πια
Μια σφαίρα κιλά σε κορμιά
Ο λύκος
Μυρίζει το αίμα που κιλά
Ξέρει πως καθένας
Βλέπει την ζωή
Σαν την δικιά του καμπούρα
Που θα κουβαλά
Ο λύκος
Περπατά μέσα στην φωτιά
Πολλές κουκούλες περνάν
Περνά δίπλα σαν μια σκιά
Και ωμός βλέπει αυτά που
Πόλη δεν θέλουν να δουν την αλήθεια τώρα
Πια ………….

Ο λύκος
Χάνετε μέσα στο πλιάτσικο
Που γίνεται πια …….
Ένα πέδη χάθηκε πια
Τη θα αλλάξει μάλλον
Θα το ξεχάσουν και αυτό
Οπός πολλά που σημάδεψαν κάθε
Γωνία της γης που πονά
Ο λύκος
Σκέφτεται και χάνετε ………….ξανά
10/12/2008 7:45 μμ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ και εσύ !
Μωρό μου πως είσαι πως περνάς άραγε κύματα σηκώθηκαν σορό και εγώ πόλεμο με ένα πλοίο που πέρασε πολλές φουρτούνες .Τα κύματα ψιλά λούζουν το κορμί του πλοίου μου .Σαν το γυμνό κορμί σου που λούζει την φαντασία μου .
Περίεργα κύματα και ο ουρανός πίρε ένα περίεργο χρώμα σχήματα με σχέδια που δίνουν θολές εικόνες σαν την βροχή που αρχίζει να λούζει το πλοίο μου .
Ένα μήνυμα ήρθε εκεί που το πλοίο μου ορμά και παλεύει με τα κύματα ένα μήνυμα από το πουθενά .Αλήθεια πόσο περίεργο είναι να παίρνεις ένα ξεκάρφωτο μήνυμα μέσα στην καταιγίδα που όλα παίζουν την κινήσει της δικιάς σου και δικιάς μου ζωής μέσα στην κινήσει του κοσμου μας .
Το πλοίο μου κουνιέται τρελά σαν τα σύννεφα που χορεύουν σαν έναν περίεργο χορό με μπερδεμένες και χορευτικές κινήσεις του κοσμου μας .
Το πλοίο τραντάζετε σαν την σκέψη και την μοναχική καρδιά μου σαν την στιγμή που ενωθήκαμε κάναμε ερωτά σαν τρελή σαν ένα τρελό πόλεμο της αισθήσεις μας .Σαν την ηδονή που έτρεξε στα γυμνά κορμιά μας εκείνες η κινήσεις κύματα θεόρατα ξεχωριστά μοναδικά .Σε κοίταζα στα μάτια γελάγαμε και μετά γυμνή εκεί αγκαλιά βλέπαμε το ξύπνημα της πόλης .
Και το ξημέρωμα χάθηκες πάλη σαν μια φουρτούνα που άφησε τα δικά της σημάδια σε ένα κρεβάτι που το περπάτησαν πολλά κορμιά …………ξενοδοχείου.
Η μπόρα κοπάζει και αυτή η φουρτούνα έφερε την γαληνή και σε λίγο θα έρθει και η πρώτη ηλιαχτίδα στην καινούργια μέρα .
Και το πλίθος θα μπερδευτεί σαν τα κύματα που όλο αλλάζουν κινήσει και ωμός ζούνε στην δικιά τους στιγμή .Σαν ένα πλοίο που παλεύει και πολεμά σε κάθε περίεργη θάλασσα του κοσμου μας .

Υ.Σ
Κάθε φουρτούνα έχει περίεργα συναισθήματα
Περίεργες εικόνες θολές σαν την κάθε ξεχωριστεί στιγμή στην ζωή μας
Σαν την κάθε ανάσα που φερνή ζωή και ανάσταση στα σόματα
Μα ποτέ δεν θα ξαναγεννηθεί η ίδια φουρτούνα στο ταξίδι της μικρής ζωής μας
………………..!
11/12/2008 8:06 μμ
ο προφήτης …………..βιβλίο [ το πρωτινό ]………θα το Πάρο και εγώ να το διαβάσω .
Το πρωτινό γιατί το άκουσα στο ράδιο [ ένα ποίημα για τα πεδία και μου γάζωσε την ψυχή ]………..
Ο pigkouinos…………
Κάθετε και αγναντεύει την θάλασσα περίεργα συναισθήματα μετά από την μπόρα της μοναχικής ψυχής μου .