Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

γρατσουνιές...

 
Η αψάδα του μεσημεριού, αυτό το σιγοκλείσιμο των ματιών για να μην σου κάψει ο ήλιος τους επιπεφυκότες, μετακόμισε αργά αλλά σταθερά τα πρωινά. Δεν ήθελε και τόσο να μετακινηθεί, μη θαρρείς. Μα λίγο η ζωή που άλλαζε, λίγο οι σπιτονυκοκυραίοι που χρειαζόντουσαν την ώρα για άλλες δουλειές, λίγο που από γεννησιμιού της βαριότανε εύκολα...τι να κάνει; Τα μάζεψε και ήρθε κι εγκαταστάθηκε στο άγριο χάραμα. Άγριο...πφφ! υπερβολές! Άγριο το λένε όσοι δεν ξέρουν.
Δεν ξέρουν τι είναι να ξυπνάς απ' τον ύπνο με του βουητό του σεισμού στα σπλάχνα, με την δίψα της επιθυμίας στο στόμα, με το κάψιμο του έρωτα στα μηνίγγια.
Δεν ξέρουν τι είναι να σε χτυπούν αλύπητα, σύρματα φορτισμένα ηλεκτρικά, η σκέψη σου στον αϋλο χρόνο, η ανάσα σου που ταξίδεψε πάνω απ' τις καταιγίδες για να βρει το δέρμα μου, μια σου λέξη ασήμαντη που έντυσε με σπίθες την ψυχή μου.
Συχνά το ξΗμέρωμα βρέχει φωτιές. Υγρές φωτιές που στάζουν απ' το ταβάνι, σχεδόν τελετουργικά πάνω στο κορμί μου, ζωγραφίζοντας δρόμους και ποτάμια που σου μοιάζουν. Φρενιασμένες άγριες γάτες με περπατούν απ' άκρη σ' άκρη.
Τα νύχια τους παίζουν μουσική με το θέλω μου ταίζοντάς το φρέσκο αίμα και παλιά σαγήνη. Τολμηρός συνδυασμός.
Κι οι ουρές τους μαστιγώνουν με μανία το Σύμπαν βιάζοντας αρχαίους δεσμούς. Σπάζοντας ανδρώνεις το Καινούριο. Υμένες, μάτια κι αντοχές.
Οι αντιστάσεις; Ε, όχι...οι αντιστάσεις είναι η αφορμή του πολέμου. Τις νιώθεις, τις ακούς, τις αγγίζεις γλυκά και κάνεις έρωτα μαζί τους. Λατρεύεις να τις φυλάς σαν ότι πιο πολύτιμο έχεις. Λατρεύω να τις φιλώ γιατί είναι δικές σου.
Μικρές, χαριτωμένες αντιστάσεις και φόβοι φυτεμένοι σε γλάστρες μυστικές. Τα βράδια γεννούν στα σκοτεινά, μ' έναν πόνο, νεαρούς, δαιμονικούς έρωτες με γλώσσες εθισμένες στο απαγορευμένο.
Η λέξη κλειδί για το επόμενο βήμα είναι "μη". Είχε δίκιο λοιπόν η μάγισσά μου!
(παγανισμού ψίθυροι)

Δεν υπάρχουν σχόλια: