Σάββατο 29 Μαΐου 2010

ομοιότητες...


Απόψε κλείδωσα τον ουρανό μου

και βγήκα...

Φώτα, καπνοί, ιστορίες με χαρούμενο τέλος.

Ένας χαρταετός που ξέχασε να μεταναστεύσει,

βρήκε στέγη στις σκέψεις μου.

Ζωή πολύχρωμη,

που με την πρώτη βροχή ξεβάφεις...

Κοιτάω τα δάχτυλα των ανθρώπων,

μπλε, πράσινο, μωβ, κόκκινο,

άσπρο και μαύρο,

μα γιατί όλοι στους τοίχους του μυαλού τους

αγαπούν το γκρι?

Μας κατοίκησε αθόρυβα η άσφαλτος

κι αλίμονο

κάνουμε πως δεν μας νοιάζει στο βάθος.

Πόσο δύσκολο μοιάζει

το να διαφέρεις...

Πόσο δύσκολο μοιάζει το να είσαι...

Ψάχνω να Με βρω.

Κι αν με φοβίζει κάτι

είναι το πως δεν θα με γνωρίσω

με τέτοια μπετόν αρμέ ομοιότητα

που μας περικυκλώνει.


Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Βροχές...


Πάνω σε νερών περάσματα

περπάτησα,

νύχτα

κι άλλη νύχτα...

- Έχασα το μέτρημα, πάει...

Στόματα που χάσκουν ανοιχτά

γέμισαν τα σκοτάδια μου.

Το πρωί ξυπνάω γεμάτη δαγκωνιές.

Μελανιάζω.

Αριθμημένα τα όνειρα και στοιχειοθετημένα

έτσι αυτοκτονούν,

κρατώντας στα δόντια τους

διάτρητες αποδείξεις με μπλε σφραγίδες.

Και για να μένουν αξέχαστα

αφήνουν σημάδια μικρά

σ' ένα δέρμα

που ξέχασε τον τρόπο ν' ανθίζει.

Άλλωστε η άνοιξη φέτος

έφερε βροχές

οι παπαρούνες απλά αλλάξαν επάγγελμα

από χαρωπές πεταλούδες των αγρών

μεταμορφώθηκαν

σε πρόστυχες λολίτες των δρόμων.

Και το καλοκαίρι

κατέβηκε σε απεργία.

Δεν φτάνουν τα ένσημα μας για μία χαρά

αλλά μας περισσεύουν οι λύπες.

Κι οι νύχτες που δεν έχουν τελειωμό...

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Ιφιγένεια



Πάλι έλειπα χτες

απ' την υδάτινη επιφάνεια

του καθρέφτη.

- ήταν η πρώτη σου φορά? -

θα πεις...

- μακάρι και να... -

Τον τελευταίο καιρό

ψάχνω την εικόνα μου παντού

σε νερών και ουρανών περάσματα

σε τζάμια που κομματιάζουν με κραυγές τη σιωπή

και σε καθρέφτες που αντανακλούν

λέξεις σκισμένες.

Έχασα το πρόσωπό μου

καρτερώντας βοριάδες.

Η Ιφιγένεια μου γελά περιπαιχτικά κάθε βράδυ!

- Όσο και να θες δεν θα σαλπάρουν τα πλοία! -

φωνάζει ξαπλωμένη φιλήδονα στον βωμό της Αρτέμιδας.

Οι θεοί μεταναστεύσανε γι' αλλού

κι εδώ έμειναν μονάχα λίγοι τυφλοί ονειροπόλοι

που σαν ύστατο φόρο τιμής στο όνειρο

θυσίασαν το πρόσωπό τους

για μια χαλασμένη ψηφίδα θριάμβου.

Τι ψάχνεις να βρεις?

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

ξεπουλάμε...



unfocused

Περπατώντας ξυπόλητη

πάνω στο παράλληλο Σύμπαν

αναρωτιέμαι

τι σχήμα διαμορφώνει η σκιά.

Διαιρώντας το άπειρο

με το συν και το πλην του λόγου

ποιος θεός αναγεννάται?

Ποσοστιαία η γνώση μας αποδείχτηκε

έκπτωτοι άγγελοι

ενός εφηβικού Παράδεισου

απομείναμε εκεί

που άλλοτε άνθιζαν κόκκινα γαρύφαλλα

revolution

Οι αποκλίνουσες συμπεριφορές μας άραγε

μας ξαπόστειλαν στην Γη

ή οι παθογόνες πεποιθήσεις μας?

Τάχατες είμασταν άτρωτοι

τι λες?

Μετά την έλευση του Μαγιού

πέφτει η αυλαία.

Νενικήκαμεν

και δε σταθήκαμε μια σταλιά γενναίοι

Κρίμα στη λαμπρή εκπαίδευση

και στους πολλούς επαίνους

Δεν χτίζονται μάτια μου ουρανοί

μονάχα με τα λόγια...

no way out

Πολλαπλασιάζω τα αδιέξοδα

και ταράζω τον ύπνο σου,

με ομόκεντρους κύκλους.

Δυστυχώς γίναμε ιστορία καλέ μου

απομίμηση φτηνής ταινίας

σε σκοτεινή αίθουσα συνοικιακού κινηματογράφου

και τρέμω την ώρα που θα πέσουν οι τίτλοι του τέλους

the end

κι εσύ ακόμα θα κοιμάσαι στην καρέκλα σου

τυρβάζοντας σε ξένα όνειρα

και σε λάθος καιρούς.

Εισιτήριο κανείς?

Ξεπουλάμε!

Ανάγκη γαρ και ουχί φιλότιμο!